Nie patrz na jutro. Dziś jest twoim największym szczęściem.

Ważne są tylko te dni, które jeszcze przed nami… Tak mówią. A gówno prawda! Często sobie to powtarzałam, co w efekcie prowadziło do ciągłego oczekiwania na lepsze. Wciąż na coś czekamy, wciąż liczymy na jutro. Mijamy codzienność powtarzając sobie, że przecież najlepsze dopiero nadejdzie. Czekaliśmy na wakacje, teraz czekamy na wrzesień później będziemy czekać na luty a później znów na wiosnę. Wciąż na coś czekamy i chcemy wierzyć, że to, co nadejdzie przyniesie nam coś lepszego. A tyle dobra wokół nas, że czasem oczekiwanie od przyszłego losu lepszego życia przysłania nam to, co mamy wokół siebie najpiękniejszego, najprostszego.

Dziś czekam na narodziny dziecka, które ma dopiero 5 cm ale mam obok siebie pełne 98 cm i 122 dużych ludzi, którzy potrzebują mojego zaangażowania tu i teraz. Nie matki bujającej w obłokach i wyczekującej przyszłości. Muszę dbać o każdy dzień żeby oczekując nie umknęło mi nic ważnego. A dość ważne rzeczy zadzieją się jeszcze w tym roku. Tomik zostanie uczniem a Natka prawdziwym przedszkolakiem. Mamy również w trakcie realizacji wspólny projekt z mężem owiany jeszcze tajemnicą i wielkimi pokładami pracy. Także dzieje się bezustannie mimo tego, że ja wciąż patrzę w przyszłość i czekam na lepsze. Podniosłam się jednak już z łózka bo wyrzuty sumienia nie dają mi serio spać. Wydaje mi się, że realnie omija mnie życie.

Tak bardzo inaczej jest w trzeciej ciąży. To nie jest to samo dbanie o sobie jak przy pierwszym rosnącym brzuszku. Brzuszek rośnie, wszyscy oczekują jednak wokół jest miliony spraw, które wymagają mojego zaangażowania i uwagi i których wiem, że nie mogę zaniedbać. To chyba jest to, czego obawiają się mamy, które spodziewają się rodzeństwa dla swojego pierworodnego. Jak podzielić miłość i czas. Mi przychodzi już to naturalnie. Priorytety w moim życiu są jasno określone. I choć nieraz trudno mi zachwoać cierpliwość i zacisnąć zęby, łzy lecą niespodziewanie a nastroje robią ze mną co chcą, staram się jak nigdy.

Moja codzienność jest teraz najważniejsza, na resztę będzie jeszcze czas. Dużo myślę nad tym jak mojej dwójce dać pełne poczucie bezpieczeństwa przy nowym dzidziusiu a jednocześnie przywitać na świecie małego człowieka z największą starannością. Staram się aby wszyscy mocno uczestniczyli w tym całym procesie, żeby te kilka jeszcze miesięcy dało nam czas na oswojenie się z nowym. Łapiąc więc chwile, które tak umykają jestem najszczęśliwsza. Uśmiechy i brudne buzie. Piach w butach i chrupki we włosach, rozpuszczone lody cieknące po rękach i zaciekawione spojrzenia. Spojrzenia dzieci, które chłoną codzienność, wszystko co się wokół nich dzieje. I koduja, zapamiętują, zadają miliony pytań. Dla nich najważniejsze jest JUŻ., TERAZ. Nie to co będzie we wrześniu czy w lutym. Dziś chcą iść na lody czy spacer, dzisiaj chcą czytać tę książkę, która wybrały i dzisiaj chcą spać razem. Nie martwią się na razie co będzie potem 😉 bo nie zdają sobie też trochę z tego sprawy. Trzymajcie więc za mnie kciuki, bo wciąż nie wiem jak to będzie…
0

Powiązane wpisy
Komentarze

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Website Protected by Spam Master


Korzystając z naszego serwisu akceptujesz ustawienia cookie. więcej informacji

The cookie settings on this website are set to "allow cookies" to give you the best browsing experience possible. If you continue to use this website without changing your cookie settings or you click "Accept" below then you are consenting to this.

Zamknij