Wredne toto i przemądrzałe,  złośliwe i pyskate takie jak ten czarny Grizzly. Włochaty z zębiskami na wierzchu mały mięciutki miś. Mały T. czekał na niego jakiś czas i doczekać się nie mógł a ja wiedziałam, że są dla siebie stworzeni. Urósł mi taki mały-duży miś, taki już wszystkowiedzący a taki łatwowierny, z jednej strony złośliwiec i wredota a z drugiej taki karmelek jak ten drugi miś brązowy. Taki słodki i jeszcze mamusiny, taki cukiereczek, empatyczny i przyjacielski. Od niego się wszystko zaczęło, mój dzieciowy szał, moje zaślepienie macierzyństwem, moja rezygnacja z wszędobylskiego mojego ja. Wtedy się zaczęło naprawdę. Zaraz, przecież to było tak niedawno, test ciążowy,  wielki brzuch i opuchnięte stopy, kilka godzin na porodówce, przecież to dopiero wszystko było. Uczenie się jak Go nosić, jak to małe kąpać, jak go karmić, kiedy i gdzie. A to już zaraz 5 lat i siora na karku, 5 lat dzień w dzień, 5 lat minęło w chwilę, tak krótką i ulotną, że wydaje mi się, że w takim tempie zaraz będę go z domu wyprowadzać.. co tu zrobić żeby tę chwilę zatrzymać? Jak ją złapać na tyle mocno, żeby to wszystko tak nie gnało? Jak się napatrzeć na następne moje 30 lat żeby nigdy mi nie zabrakło?
Mamy za sobą już tak dużo.. Pierwsze kroczki, pierwszy rower, pierwsze dni przedszkolaka, pierwsze miłości, pierwszą wizytę u dentysty.. A On ciągle mnie zadziwia, ciągle zaskakuje. Dzielny mój bohater, na fotelu u stomatologa nie zapłakał, nie zajęczał nie zaciskał buźki, bohatersko się rozdziawił i czekał aż Pani doktor wygodni robaczka – 4 nóżki i ogonek 😉
W nagrodę dla najdzielniejszego mojego małego misie Mana’o nani zamieszkały z nami w komplecie, do jednego coco dołączyli chocolito i grizzly. Małe słodkie misie, przytulanki, przyjaciele. Nareszcie coś dla tego szatanka, coś strasznego, gryzącego a jednocześnie do tulenia.