Dzień Matki mija zazwyczaj pod osłoną wszelkiego rodzaju pomników stawianych na cześć jej wyjątkowości. Rangę jej osiągnięć wywyższamy tego dnia prawie do wyżyn ludzkich możliwości. Obklejamy ją złotem komplementów i obtaczamy w piórka uznania aby tego dnia mogła poczuć się naprawdę wyjątkowo. To jednak nie tylko ten dzień powinien być hołdem dla niej bo mama to największy skarb codzienności.

To w codzienności, w każdym zwykłym dniu powinniśmy oddawać pokłony jej wyjątkowości w poświęceniu. To zwykły dzień, który niczym nie różni się od innych w jej kalendarzu powinien zwrócić naszą uwagę swym wymagającym przebiegiem. Po cichu i niezauważalnie dopina ostatni guzik i zapala lampkę w pamięci w ostatniej chwili ratując sytuację. Ileż rzeczy byłoby niedopilnowanych, gdyby nie codzienne baczne oko mamy? Każda znaleziona rzecz w czeluściach domowych zakamarków przykrytych diablim ogonem, której nie znajdzie nikt inny czy podpowiedzi niby tak proste a zazwyczaj na wagę złota zasługują na oklaski.

Spełniam się w każdym zapomnianym worku z kapciami i zeszycie do religii. Moim celem są wszystkie brudne rączki i niedomyte zęby. Pilnuję zbilansowanej diety i odpowiedniego nawodnienia. Dobieram spodnie do bluzek i rajstopy do spódniczek. Ratuję, kiedy nie ma uprasowanej bluzki czy spodenek na zmianę. Udzielam konsultacji na hasło „mamooooo!” 1947462949048098 razy dziennie, na każde zawołanie. Jestem powiernikiem największych tajemnic i zwierzeń o przyjaźniach i miłościach. Jestem dystrybutorem wieczornych przytulaków i buziaków a na koniec dnia mam jeszcze siłę (albo właśnie już tak bardzo jej nie mam) na czytanie dzieciom książeczek. Jestem przyjacielem ich codzienności

I tak myślę sobie często, że mama to taka obowiązkowa codzienna dawka bezpieczeństwa. Podawana regularnie i z należytą starannością każdego dnia buduje w dziecku poczucie odwagi i chęci zdobywania świata. Tą codziennością tworzy dziecięce wspomnienia, które pozostaną na zawsze choćby przez mgłę. To dzięki niej dom pachnie radością i wspólnym czasem bo ona dba o to, co najważniejsze każdego dnia.

Na dzień matki życzyłabym sobie w takim razie aby nikt mi w tej codzienności nie utrudniał. Abym mogła spokojnie pilnować domowego ogniska. Aby dziecko spało, kiedy je lulam i jadło, kiedy je karmię. Żeby słuchało, kiedy mówię i patrzyło na mnie, gdy właśnie czegoś chcę je nauczyć. Bo nie ma nic bardziej irytującego niż robić coś, co nie przynosi efektów. A w macierzyństwie niestety to jest codzienność. Zanim zobaczysz efekty swojej codziennej pracy dużo wody musi upłynąć. Cierpliwość matki do codzienności nie da się przecenić. Tylko ona to potrafi i daje radę trzymać to w garści.